นิทานสอนใจ ชายชรา และท่อนไม้

วันนี้วันศุกร์ ผมก็นำเอานิทานสอนใจดีๆ มาให้อ่านกันอีกเช่นเคยนะครับ ช่วงเวลาวิกฤตโควิดแบบนี้ ก็ต้องรักษาตัวเองให้ดี พร้อมทั้งเพิ่มพูนกำลังใจให้กับตนเองในการสร้างสรรค์ผลงานที่ดีอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางโควิด19 ก็ตาม และหวังว่านิทานวันนี้น่าจะพอช่วยทุกท่านให้มีกำลังใจที่ดีได้

ชายชราคนหนึ่งรู้ตัวว่าอีกไม่นานว่าจะต้องจากโลกนี้ไป เขามีทรัพย์สมบัติมากมายที่พร้อมจะยกให้ลูกชายทั้งสองของเขาในจำนวนที่เท่า ๆ กัน

แต่มีของมีค่าอยู่สิ่งนึงที่เขาเป็นห่วงมากและตัดสินใจยากว่าจะมอบให้ใครดูแล เขาจึงคิดหนักมาก ว่าจะต้องตัดสินใจให้ของมีค่าชิ้นนี้แก่ใครเพราะทั้งสองก็เป็นลูกชายที่ดีทั้งคู่

วันนึงเขาเรียกลูกชายทั้งสองคนมาหาแล้วมอบท่อนไม้ให้ลูกชายคนละ 1 ท่อน แล้วบอกกับลูกชายว่า “เจ้าทั้งสองจะทำอะไรกับมันก็ได้ ในอีก1อาทิตย์ ให้เอาผลงานของเจ้ากลับมาให้พ่อดู”

1 อาทิตย์ผ่านไป

ลูกคนที่หนึ่ง เทถุงถ่านลงที่หน้าบ้านเพื่อให้พ่อดูว่าท่อนไม้ที่พ่อให้มา เขาเอามันไปทำถ่าน

ลูกชายคนที่สอง วางรูปตุ๊กตาที่เกะสลักจากไม้เพื่อให้พ่อของเขาดู ว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านไป เขาเอาท่อนไม้ที่พ่อให้ ไปแกะสลักเป็นตุ๊กตาไม้สวยงาม

วันนั้นเองชายชรารู้ในทันทีว่าเขาควรจะมอบสิ่งที่สำคัญและมีค่าที่สุดให้ใครดูแล

ชายชราได้มอบเงินสดมหาศาลให้แก่ลูกชายที่ทำถ่านจากท่อนไม้ และสั่งเสียไว้ว่าให้ใช้จ่ายอย่างประหยัด และได้มอบธุรกิจการเดินเรือสำราญ กับเงินไม่มากนักให้ลูกชายคนที่สอง ที่ทำตุ๊กตาแกะสลักจากท่อนไม้

ชายชราวัดสติปัญญาของลูกด้วยท่อนไม้เพื่อดูว่าใครจะเดินหน้ากิจการต่อไปได้ดีที่สุด

จากนั้นไม่นานชายชราได้จากโลกนี้ไปอย่างสงบ ลูกที่ทำถ่านจากท่อนไม้ก็ใช้ชีวิตของเขาด้วยเงินที่พ่อให้จนหมด ก่อนที่ตัวเขาจะจากโลกนี้ไปเสียอีก

ส่วนลูกชายคนที่ทำตุ๊กตาแกะสลักจากท่อนไม้ ดำเนินการกิจการต่อจากพ่อจนร่ำรวยยิ่งกว่าเดิม

คนสองคนได้ไม้ไปคนละท่อนเท่า ๆ กัน มีเวลาเท่า ๆ กัน แต่คิดสร้างสรรค์กับไม้ไม่เหมือนกัน

ผลงานจึงออกมาไม่เหมือนกันและเมื่อผลงานไม่เหมือนกันรางวัลที่ได้รับก็ไม่เหมือนกันเช่นกัน!!

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

ในชีวิตจริงก็เช่นกัน เรามี 24 ชั่วโมงเท่ากัน แต่เราใช้มันไม่เหมือนกัน เรามีอินเตอร์เน็ตไว้ใช้เหมือน ๆ กัน คนนึงโพสต์ขายของยังไม่ทันจะลงจากที่นอน เงินก็เข้าบัญชีเป็นพัน ๆ หมื่น ๆ อีกคนใช้ไว้ด่าคนที่เขาไม่พอใจใช้ส่องชีวิตดารา ส่องเรื่องดราม่า ได้อะไรหรือ??

ชีวิตของคนทั้งคู่จึงมีคุณภาพต่างกัน อย่าได้โทษโลกนี้ว่าไม่มีความยุติธรรม

เราทั้งนั้น ที่…ทำตัวเอง

อย่าได้โทษว่าคนเรามีต้นทุนชีวิตไม่เท่ากันตราบที่มีมือ มีเท้าที่เท่ากัน ต้นทุนชีวิตก็คือเท่ากัน

มาทำท่อนไม้ของคุณกันเถอะ…เพราะนั่นหมายถึง ผลตอบแทนในชีวิตคุณ!!

เอาท่อนไม้ไปทำถ่านขายได้ถุงละ 50 บาท เอาท่อนไม้ไปทำตุ๊กตาแกะสลักขายได้ตัวละ 5,000 บาท

มันอยู่ที่คุณจะเอา 50 หรือ 5,000…?

ไปสังเกตดูโลกนี้…. มีแต่คนเก่งและคนสำคัญเท่านั้นที่ได้รับตำแหน่งยิ่งใหญ่ โลกไม่มอบของล้ำค่าให้อยู่ในมือคนไร้ค่าอย่างแน่นอน

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จาก คุณสิริทัศน์ สมเสงี่ยม