นิทานสอนใจ สองสหายกับหมี

ท่านมีเพื่อนแท้มากน้อยแค่ไหน เพื่อนที่อยู่เคียงข้างเราเวลาที่เราลำบากจริง ๆ หลายคนคงจะเคยพบกับเพื่อนที่เป็นแค่เพียงคนรู้จักที่เวลามีผลประโยชน์ก็เข้ามาตักตวงอย่างเต็มที่ แต่เวลาที่เราหมดประโยชน์ หรือเวลาที่เราตกทุกข์ได้ยาก เพื่อนคนนี้ก็ไม่รู้หายไปไหน ติดต่อก็ไม่ได้ ขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้รับคำตอบใด ๆ

กาลครั้งหนึ่งมีชายอยู่สองคนซึ่งเขาเป็นเพื่อนที่รักกันมาก วันหนึ่งทั้งสองได้เดินทางเข้าไปในป่าใหญ่ ระหว่างทางนั้นพวกเขาได้เจอกับหมีหิวโซตัวหนึ่งกำลังเดินตรงมายังพวกเขา ทันใดนั้นชายคนแรกได้รีบวิ่งหนีขึ้นไปบนต้นไม้และทิ้งเพื่อนของเขาไว้ด้านล่างเพียงลำพัง

ส่วนชายอีกคนหนึ่งรู้สึกตกใจกลัวไม่รู้ว่าจะหนีไปทางไหน จึงได้แกล้งนอนตายอยู่ใต้ต้นไม้นั้น เมื่อหมีเดินตรงเข้ามาหาชายคนที่แกล้งตายพร้อมยื่นจมูกเข้าไปใกล้ๆ เพื่อดมกลิ่น สักครู่มันก็ร้องคำรามและเดินคอตกกลับเข้าป่าลึกไปตามเดิม เพราะโดยธรรมชาติของหมีนั้นจะไม่กินเหยื่อที่ตายแล้ว

หลังจากนั้นชายคนที่อยู่บนต้นไม้จึงปีนลงจากต้นไม้มาข้างล่างและถามเพื่อนของเขาที่แกล้งนอนตายอยู่ว่า “เมื่อครู่นี้หมีพูดอะไรกับเจ้าบ้าง” ชายคนที่แกล้งนอนตายจึงลุกขึ้นแล้วตอบว่า “มันบอกกับข้าว่าอย่าได้ร่วมทางไปกับคนที่ทิ้งเพื่อนและหนีเอาตัวรอดแต่เพียงผู้เดียวเป็นอันขาด”

 นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า :

” เพื่อนที่แท้จริง ต้องไม่ทิ้งกันในยามที่ยากลำบาก “