นิทานสอนใจ เมล็ดพันธุ์แห่งความซื่อสัตย์

วันศุกร์ ผมเอานิทานสอนใจมาให้อ่านกันอีกเช่นเคยนะครับ วันนี้เกี่ยวกับเรื่องราวของความซื่อสัตย์ครับ

มีผู้เฒ่าชาวจีนคนหนึ่งมีสุขภาพแข็งแรงดี มีกิจการที่เจริญก้าวหน้า เมื่อคิดจะหาลูกหลานไว้สืบทอดกิจการของตน จึงมอบเมล็ดพันธุ์พืชแก่ลูกที่มีทั้งหมด 15 คน คนละ 1 เมล็ด โดยบอกให้แต่ละคนนำไปปลูกไว้ เมื่อถึงวันเกิดก็ให้นำผลผลิตที่ได้มามอบให้แก่ตน

วันเวลาผ่านไป…..ดอกไม้ของลูก ๆ ต่างพากันเติบโต ออกดอก…..สวยสะพรั่ง…..

คงเหลือแต่เสี่ยวเหลียงจือ…ซึ่งไม่มีสิ่งใดเติบโตออกจากกระถางเลย แม้ว่าจะหมั่นรดน้ำพรวนดินเพียงใดก็ตาม

จนกระทั่งถึงวันที่กำหนด

ลูกแต่ละคนต่างนำกระถางดอกไม้…..ที่มีดอกไม้งดงาม สวยสะพรั่ง ชูช่อเบ่งบานอย่างเต็มที่มามอบแก่ผู้ชรา

ชายชราเดินตรวจตราพร้อมรอยยิ้มอย่างมีความสุข

จนกระทั่ง…..มาถึงเสี่ยวเหลียงจือซึ่งถือกระถางเปล่าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากลงออกมาเป็นทางด้วยความเสียใจที่ไม่สามารถนำดอกไม้สดมาให้พ่อของเขาได้

แต่ชายชรากลับแย้มยิ้มอย่างเป็นสุขยิ่งกว่า

ผู้ชรากล่าวอย่างยินดีปรีดาว่า

ลูกเอ๋ย….สิ่งที่เจ้ามอบให้พ่อนั้นมีค่ายิ่งกว่าดอกไม้ทั้งมวลนัก…เพราะสิ่งที่พ่อต้องการ….

คือความซื่อสัตย์….

และมอบทรัพย์สมบัติให้แก่เสี่ยวเหลียงจือ เพราะเมล็ดทุกเมล็ดที่เขาให้ไปนั้นเขาได้เอาไปคั่วจนสุกแล้วจึงมอบให้แก่ลูก ๆ

” นี่แหละ เมล็ดพันธ์แห่งความซื่อสัตย์ทีเบ่งบานอย่างแท้จริง”