นิทานสอนใจ งูกับกบ

คำพูดของคนเรานั้น ถ้าใช้ให้ถูกต้อง สามารถทำให้เราได้ใจของคนอื่นมา แต่ในทางตรงกันข้ามคำพูดบางคำสามารถ กลายเป็นอาวุธทำร้ายคนอื่นรอบตัวเราได้

ในวันหนึ่งมีงูตัวหนึ่งนอนหลบอยู่ใกล้กับรากของต้นไม้ใหญ่ พลันเหลือบไปเห็นกบตัวหนึ่งกระโดดผ่านมา งูจึงเอ่ยทักทายขึ้นว่า

“สวัสดีจ้ะ เจ้ากบน้อย” กบจึงทักทายตอบพร้อมกล่าวชมงูว่า สวัสดีเจ้างู ผิวหนังสีเหลืองราวกับทองคำของเจ้าช่างงดงามยิ่งนัก”

เมื่อกล่าวจบกบก็ค่อยๆ กระโดดห่างออกไป งูจึงตอบกลับไปว่า “ตัวของเจ้าเองก็มีจุดสีเขียวดั่งประดับด้วยมรกตแวววาว”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นกบจึงรีบกระโดดเข้าไปใกล้งูด้วยความภาคภูมิใจ งูจึงกล่าวต่อว่า

“เมื่อเจ้าอยู่บนใบบัว เจ้าก็ดูงดงามยิ่งกว่าดอกบัวทั้งหมด” กบได้ฟังดังนั้นก็ยิ่งกระโดดเข้ามาใกล้งูมากขึ้นๆ งูจึงพูดต่อว่า

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าสามารถมุดลงไปในรูที่เล็กทีสุดได้ด้วยเหรอ เจ้าอยากลองเข้าไปดูในท้องที่คดเคี้ยวของข้ามั้ยล่ะ” แล้วงูก็อ้าปากกว้าง กบจึงกระโดดลงไปในปากงูทันที พร้อมกับเสียงของงูที่กล่าวอีกครั้งว่า

“เจ้าช่างมีจิตใจประเสริฐนักที่มาให้ข้ากินโดยไม่ต้องออกแรงอะไรเลย”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คำพูดที่แสนหวานจะนำภัยมาสู่ตัว