นิทานสอนใจ สะสมความโลภ

ในยุคปัจจุบันที่ผู้คนหมกมุ่นอยู่กับการสะสมทรัพย์สินและแข่งขันกันเพื่อความร่ำรวย บ่อยครั้งที่เราพบว่าความพยายามที่จะได้ “มากขึ้น” กลายเป็นภาระในชีวิตโดยไม่รู้ตัว หลายคนต้องทำงานหนักเกินไป แบกความกดดัน และรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองมี แม้จะได้มามากมายแล้วก็ตาม

หลายคนเริ่มเดินไปสู่ทางที่ผิด ทุจริต คดโกง หลอกลวงคนอื่น เพื่อให้ตนเองได้ทรัพย์สินมาสนองความโลภของตัวเอง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งชื่อว่า “ทาคาโอะ” เป็นคนที่เต็มไปด้วยความโลภ แม้ว่าเขาจะมีทรัพย์สินมากมาย แต่เขาก็ยังคงมุ่งสะสมเงินทองและของมีค่าเพิ่มขึ้นอยู่ตลอดเวลา ทาคาโอะได้ยินข่าวว่ามีพระเซ็นรูปหนึ่งชื่อท่านโคโย ผู้ซึ่งสามารถให้คำแนะนำที่ทำให้ผู้คนร่ำรวยขึ้นได้ ทาคาโอะจึงตัดสินใจเดินทางไปพบเพื่อขอคำแนะนำจากท่าน

เมื่อทาคาโอะมาถึง เขาพูดกับท่านโคโยอย่างรีบร้อนว่า “ท่านอาจารย์ ข้าอยากได้ทรัพย์สินมากขึ้น ข้าต้องการร่ำรวยขึ้น ท่านช่วยสอนวิธีให้ข้าได้ไหม?”

ท่านโคโยมองทาคาโอะด้วยสายตาอ่อนโยน แล้วกล่าวว่า “หากเจ้าอยากรวยขึ้น ข้าขอให้เจ้าทำตามคำแนะนำของข้า เจ้าจงไปเก็บหินจากทั่วภูเขานี้ แล้วนำมันมาให้ข้าภายในเวลาหนึ่งวัน ข้าจะให้เจ้าทรัพย์สินที่เจ้าต้องการ”

ทาคาโอะตื่นเต้นมาก เขารีบออกไปเก็บหินด้วยความโลภ เขาพบหินหลากหลายรูปแบบ ทั้งก้อนเล็กและก้อนใหญ่ เขาคิดว่า “ข้าจะเก็บหินให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยิ่งข้าเก็บได้มาก ข้าก็ยิ่งจะรวยมากขึ้น”

เมื่อวันใกล้จะสิ้นสุดลง ทาคาโอะสะสมหินได้มากมายจนแบกแทบไม่ไหว แต่เขาก็ยังคงพยายามเก็บหินต่อไป เขาคิดว่า “ถ้าข้าหยุดตอนนี้ ข้าอาจจะได้ไม่เท่าที่ควร ข้าต้องเก็บให้มากที่สุด!” เขายิ่งเก็บหินมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันหนักขึ้นและยากที่จะเดินกลับไปหาท่านโคโย

ในที่สุด เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงยามเย็น ทาคาโอะก็เดินกลับมาหาท่านโคโยด้วยความเหนื่อยล้าและแบกหินหนักเต็มหลัง แต่เมื่อเขามาถึง ท่านโคโยมองเขาด้วยสายตาเมตตาและกล่าวว่า “เจ้าได้หินมากมายจริง ๆ แต่นั่นก็เป็นเพียงหินธรรมดา ๆ ที่ไม่มีค่าอันใด”

ทาคาโอะตกใจและโกรธ “ท่านทำให้ข้าต้องลำบากเช่นนี้โดยไร้ประโยชน์หรือ?”

ท่านโคโยยิ้มและกล่าวว่า “ความโลภของเจ้าต่างหากที่ทำให้เจ้าต้องลำบาก เจ้าพยายามเก็บหินให้มากที่สุดเพราะคิดว่าจะได้ทรัพย์สินมากขึ้น แต่เจ้าก็ลืมไปว่าหินเหล่านี้เป็นเพียงภาระที่เพิ่มความหนักหน่วงในชีวิต เจ้าอาจมีทรัพย์สินมากมาย แต่หากเจ้าหมกมุ่นอยู่กับการสะสม เจ้าย่อมไม่มีวันได้พบกับความสุขที่แท้จริง”

ทาคาโอะนั่งนิ่งและครุ่นคิด เขาตระหนักได้ว่า ความโลภของเขานั้นไม่เพียงทำให้เขาพลาดโอกาสในการค้นพบความสุขที่แท้จริง แต่ยังทำให้เขาแบกภาระที่หนักเกินจำเป็นไว้บนบ่าตนเองด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความโลภเป็นสิ่งที่ไม่มีที่สิ้นสุด ยิ่งเราพยายามสะสมมากเท่าใด เราก็ยิ่งเพิ่มภาระให้กับชีวิตมากขึ้นเท่านั้น การปล่อยวางและรู้จักพอใจในสิ่งที่มี จะนำพามาซึ่งความเบาสบายและความสุขที่แท้จริง