นิทานสอนใจ ถนอมความสุข

วันนี้เอานิทานมาฝากเช่นเคยนะครับ หลายคนพยายามหาความสุข อยากรู้ว่าความสุขอยู่ที่ไหน จึงพยายามไขว่คว้า ค้นหา บางคนก็ซื้อหาของใหม่ๆ เข้ามา ด้วยคิดว่า ของเหล่านั้นจะทำให้เรามีความสุข จริงๆ แล้วความสุขอยู่ที่ไหนกันแน่

พระอาจารย์สามท่านเดินทางร่วมกันไปเทศนาโปรดญาติโยมตามที่ต่างๆ วันหนึ่งขณะที่กำลังคิดว่าจะเดินไปบิณฑบาตที่ไหนดี ก็เห็นใบผักสดๆลอยผ่านธารน้ำไป

พระอาจารย์ท่านหนึ่งพูดว่า “ในน้ำมีผักลอยมา คิดว่าที่ลำน้ำด้านบนต้องมีคนอาศัยอยู่แน่ พวกเราเดินไปตามลำน้ำกันเถอะ”

พระอาจารย์อีกท่านหนึ่งพูดว่า “ใบผักที่งดงามและสดอย่างนี้ ปล่อยให้ลอยน้ำทิ้งไป ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก”

พระอาจารย์คนที่สามพูดขึ้นว่า “หมู่บ้านและผู้คนที่ไม่รู้จักถนอมสิ่งที่มีอยู่ ไม่สมควรที่จะไปเทศน์โปรดเลย พวกเราเดินทางไปบิณฑบาตที่อื่นกันเถอะ”

ขณะที่ทั้งสามกำลังจะเดินไปที่อื่น ก็เห็นคนๆหนึ่งกำลังกระหืดกระหอบวิ่งมาแล้วถามว่า “ท่านอาจารย์ พวกท่านเห็นใบผักลอยมาตามน้ำหรือเปล่า? เมื่อกี้ขณะที่กำลังล้างผักอยู่ ไม่ทันระวัง ใบผักเลยลอยตามน้ำไป ตอนนี้เลยกำลังตามหาอยู่ ไม่อย่างนั้นคงเสียดายแย่”

พระอาจารย์สามท่านได้ฟังแล้ว จึงตัดสินใจพร้อมกันว่า จะไปเทศน์โปรดที่หมู่บ้านนี้

การรู้จักถนอมสิ่งของคือการรู้จักถนอมความสุข มีแต่คนที่รู้จักถนอมความสุขถึงจะมีความสุข ข้าวหนึ่งเม็ด ผักหนึ่งใบ ไม่ได้อยู่ที่ราคาของสิ่งของ แต่เป็นสิ่งมีค่าในจิตใจของเราต่างหาก