หลายคนยังคงค้นหาว่า ความสุขคืออะไร ความสุขอยู่ที่ไหนกันแน่ บางคนคิดว่ายิ่งมีสิ่งของที่ตนต้องการได้มากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น แต่พอเริ่มมี เริ่มได้ ทุกสิ่งตามที่ตนต้องการ แต่ทำไมยังรู้สึกว่า ยังไม่มีความสุขสักที ผมนำเอานิทานเรื่องนี้มาให้อ่านกันอีกครั้งเพื่อตอกย้ำ เรื่องของ การหาความสุขของคนเราในทุกวันนี้ เราควรจะไปหาที่ไหนกันแน่

วันนี้เอานิทานดีๆ มาให้อ่านกันอีกเรื่องหนึ่งนะครับ หลายท่านอาจจะเคยอ่านผ่านตากันมาบ้างแล้ว แต่อ่านอีกครั้ง ก็จะได้ข้อคิดเพิ่มเติมทุกครั้งไป ลองอ่านดูกันนะครับ

งานที่ท่านทำอยู่นั้น ท่านกำลังทำงานอะไร ท่านรู้สึกว่า งานที่ทำอยู่นั้น เป็นงานที่มีความหมายสำหรับตนเองหรือไม่ หรือมองว่างานที่ทำอยู่ก็แค่งานธรรมดา ๆ ไม่ได้มีคุณค่าอะไร ทำไปเพื่อหาเลี้ยงชีพไปวัน ๆ เท่านั้น งานที่ทำนั้นจะมีความหมายมากน้อยแค่ไหน ส่วนหนึ่งอยู่ที่มุมมองของเราที่มีต่องานนั้นด้วยเช่นกัน ลองอ่านนิทานเรื่องนี้ดูนะครับ

นิทานสอนใจวันนี้ เอาเรื่องราวดี ๆ มาฝากกันอีกเช่นเคย คนเรามักจะชอบจับผิดคนอื่น แต่ไม่ค่อยหันกลับมาดูการกระทำของตัวเองสักเท่าไหร่

วันนี้ผมนำเอานิทานที่ค่อนข้างยาวมาให้อ่านกัน เป็นนิทานที่ให้ข้อคิดที่ดีมาก สำหรับใครที่รู้สึกว่าตนเองไม่มีคุณค่า ลองอ่านดูแล้วจะมองเห็นว่า เราเองยังมีคุณค่าอย่างมากมาย นิทานเรื่องนี้นำมาจากนิทานสีขาว ของ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา ลองอ่านกันดูนะครับ ยาวสักนิด แต่รับรองว่าได้ข้อคิดที่ดีไปใช้อย่างแน่นอน