วันนี้เอานิทานดี ๆ มาให้อ่านกันอีกเรื่องหนึ่งนะครับ ผู้เขียนคือ คุณ สิริทัศน์ สมเสงี่ยม อ่านจบแล้วน่าจะทำให้หลาย ๆ ท่านมีแรงบันดาลใจในการทำงานของตนเอง มีความพยายามที่จะสร้างความแตกต่างให้กับตนเองนะครับ

ทุกวันนี้เราพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่บ้างหรือไม่ ความอยากได้ อยากเป็นในสิ่งที่ดีขึ้นนั้น ไม่ผิดอะไร และเป็นสิ่งที่มนุษย์เราควรจะมีไว้ เพราะจะทำให้ชีวิตของเราดีขึ้นได้ แต่ถ้าเราอยากได้อย่างไม่รู้จักพอ โลภอย่างไม่มีที่สิ้นสุด จนไปเบียดเบียนคนอื่น ถ้าเป็นความอยากได้ อยากมีในลักษณะนี้ ก็จะทำให้เราไม่มีความสุขในชีวิต

วันนี้เอานิทานดี ๆ มาให้อ่านกันอีกครั้งหนึ่ง เผื่อหลายท่านที่ยังไม่เคยอ่าน หรืออ่านแล้วแต่ลืมไปบ้าง มาสอนใจกันอีกครั้ง เนื่องจากทุกวันนี้ เราจะสังเกตเห็นว่า การทำความดีหลายคนลังเลใจมากที่จะทำหรือไม่ทำ บางคนรู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่พอมีเพื่อนทักนิดหน่อย ก็เลิกทำไปเลย ทั้ง ๆ ที่ถ้าทำแล้วจะเกิดสิ่งที่ดีขึ้น ก็เลยเอานิทานเรื่องนี้มาให้อ่านกันอีกครั้ง

คนเราก็ยังชอบฟังคำพูดอันเสนาะหู ชอบที่จะให้คนอื่นชื่นชมเรา พูดจาดี ๆ กับเรา หลายครั้งคำพูดที่ดี เป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังท้อแท้ได้มาก และหลายครั้งที่คำพูดทำให้หลายคนมีปัญหา และความขัดแย้งต่าง ๆ ตามมามากมาย ดังนั้นการใช้คำพูดจึงควรพิจารณาใช้ให้ถูกต้องตามกาลเทศะ สมควรแก่สถานการณ์ต่าง ๆ นิทานวันนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เปรียบเปรยการใช้คำพูดไว้ได้อย่างดี

วันนี้นำนิทานเกี่ยวกับความเพียร และความพยายามอย่าไม่ลดละ มาให้อ่านกัน ทุกวันนี้คนเราหลายคนละทิ้งความเพียรของตนเองลงไปอย่างมากมาย อยากประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว จนลืมไปว่า ความสำเร็จที่จะได้มานั้น มันไม่ได้มาจากการแค่ลงมือทำแค่วันเดียว แล้วเราจะสำเร็จได้อย่างล้นหลาม แต่มันต้องอาศัยความเพียร ความพยายามอย่างต่อเนื่อง