นิทานสอนใจ ลากับม้าศึก

วันนี้เอานิทานอีสปความหมายดี ๆ อีกเรื่องมาให้อ่านกันนะครับ

ครั้งหนึ่งมีลาอยู่ตัวหนึ่งแบกของมามากมายจนเต็มหลัง ขณะที่มันมาถึงประตูเมืองก็พลันเหลือบไปเห็นม้าศึกสีขาวท่าทางน่าเกรงขามตัวหนึ่งสวมเครื่องประดับยศม้าและอานดูสง่างามเป็นอย่างมาก ลาจึงก้มลงมองตนเองที่มีแต่สัมภาระอยู่เต็มหลัง อีกทั้งเนื้อตัวยังมอมแมม ไร้สง่าราศี

ในใจมันก็ได้แต่น้อยใจในชะตาชีวิตของตนเองและนึกอิจฉาสัตว์ที่มีเกียรติอย่างม้าศึกนี้ มันเดินก้มหน้าก้มตาไปตามทางจนถึงประตูหลังเมือง และเผอิญมองผ่านไปเห็นม้าศึกอีกตัวที่ได้รับบาดเจ็บจากสงครามที่เพิ่งเสร็จสิ้น ม้าบาดเจ็บตัวนั้นพิการและไม่สามารถออกวิ่งได้อีก

ลาจึงเข้าไปถามม้าศึกว่า “ทำไมเจ้าไม่เข้าไปรักษาตัวอยู่ในคอกม้าหลวงล่ะ” ม้าศึกจึงตอบว่า “เมื่อข้าหมดประโยชน์แล้ว คงไม่มีที่ว่างในคอกม้าหลวงให้ข้าได้อาศัยหรอก” เมื่อลาได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกเวทนาม้าศึกยิ่งนัก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ลาภยศเป็นสิ่งที่ไม่จีรังยั่งยืน