นิทานสอนใจ คู่แท้ ดอกหญ้า

วันนี้เอานิทานดี ๆ มาให้อ่านอีกหนี่งเรื่อง อ่านจากชื่อเรื่องแล้วอาจจะเหมือนเป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แต่ถ้าอ่านให้ลึกลงไปกว่านี้ เราสามารถตีความให้เป็นเรื่องของโอกาสในชีวิตเราก็ได้เช่นกัน ลองอ่านดูนะครับ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีครูกับลูกศิษย์นั่งคุยกันอยู่ใต้ร่มไม้ใกล้กับทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ แล้วลูกศิษย์ก็ถามขึ้นมาว่า

“คุณครูครับ เราจะหาคู่แท้ของเราเจอได้อย่างไร”

คุณครูนิ่งเงียบไปพักนึง ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า

“เธอลองมองไปทางนั้นนะ เห็นดอกหญ้าเยอะแยะเลยใช่ไหม เธอลองไปหาดอกหญ้าดอกที่สวยที่สุด แล้วเก็บเอามาให้ครูนะ แต่มีข้อแม้ว่าเมื่อเธอเดินไปแล้ว ห้ามเดินย้อนกลับมาทางเดิมนะ” ลูกศิษย์ยิ้ม แล้วคิดในใจว่า

“เรื่องแค่นี้ไม่เห็นยากเลย”

แล้วลูกศิษย์คนเก่งของคูณครูก็เดินยิ้มออกไปด้วยแววตาแห่งความหวัง…ว่าเขาจะต้องเก็บดอกหญ้า ดอกที่สวยที่สุดมาให้คุณครู และเมื่อเวลาผ่านไป ลูกศิษย์คนเดิม เดินกลับมาด้วยความอ่อนล้า

คุณครูยิ้มให้เขา พลางเอ่ยปากถามว่า

“ทำไมครูไม่เห็นดอกหญ้าในมือของเธอเลยล่ะ?”

ลูกศิษย์สบตากับครู แล้วสารภาพว่า

“คุณครูครับ ผมก็เดินไปเรื่อย ๆตามทางที่คุณครูบอก ระหว่างทางผมเห็นดอกหญ้าสวยๆ เต็มไปหมด แล้วผมก็คิดในใจว่าข้างหน้าต้องมีดอกหญ้าสวยๆ อีกมากมายแน่ ๆเลย จนผมเดินไปสุดปลายทุ่งหญ้าฝั่งนู้น แล้วผมก็ยังไม่เจอดอกหญ้าที่ผมคิดว่าสวยที่สุดเลยครับ คราวนี้ พอผมจะกลับมาเก็บดอกหญ้าที่ผมเดินผ่านมาก็กลับมาไม่ได้แล้ว เพราะคุณครูห้ามไม่ให้ผมเดินย้อนกลับทางเดิม”

ฟังลูกศิษย์เล่าเสร็จแล้ว คุณครูก็อมยิ้มและพูดว่า

“นี่แหละจ้ะ คือสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง”

ดอกหญ้า ก็คือ บุคคลที่อยู่รอบๆ ตัวเธอ

ดอกหญ้าที่สวยงามระหว่างทาง ก็คือ คนที่เธอชอบ

ดอกหญ้าที่สวยที่สุด ก็คือ คนในฝัน

ส่วนทุ่งหญ้านั้น ก็คือ “เวลา” นั่นเอง

บางครั้งการที่เราพบใครสักคนหนึ่ง แล้วก็ยังคิดว่าเธอคนนั้นยังไม่ใช่คนที่ “ใช่ “

แล้วก็ยังเฝ้าคอยคนที่คิดว่าใช่ จนปล่อยให้เวลาเดินผ่านไป เพราะเรามั่วแต่คิดว่า เธอคนนั้นยังไม่ใช่ แล้วก็ยังเปรียบเทียบเธอกับคนในฝันอยู่นั่นแหละ

จนกระทั่ง เวลาได้ผ่านเลย เลยไป อย่างไร้จุดหมาย

…..

อย่าลืมว่า เข็มนาฬิกาเดินไปข้างหน้า ไม่เคยเดินถอยหลัง

ฉะนั้น จงไขว่คว้าโอกาสในทุกย่างก้าวของชีวิต เพราะว่า บางครั้งคนเราก็มีโอกาสเลือกได้เพียงแค่ “ครั้งเดียว” เท่านั้น