นิทานสอนใจ อย่างนั้นเองรึ

วันนี้เอานิทานเซนมาให้อ่านกันครับ

มีอาจารย์เซ็นนามว่าฮะกูอิน ท่านได้ชื่อว่าเป็นผู้ดำรงตนอย่างเรียบง่าย และอยู่ด้วยความบริสุทธิ์ในพระธรรมวินัย บริเวณวัดที่ท่านอยู่นั้นมีร้านขายของชำร้านหนึ่ง ที่เจ้าของร้านมีลูกสาวที่สวยมากคนหนึ่ง อยู่ต่อมาปรากฏว่าลูกสาวเกิดตั้งครรภ์ โดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้อง

พ่อแม่ของหญิงสาวจึงคาดคั้นจากเธอ จนที่สุดเธอก็บอกว่าคนที่เป็นพ่อของเด็กคืออาจารย์ฮะกูอิน ทั้งสองจึงไปหาท่านแล้วด่าว่าท่านอย่างเสียๆ หายๆ แต่อาจารย์ฮะกูอินก็พูดเพียงสั้นๆ ว่า

“อย่างนั้นเองรึ”

พอหญิงสาวคลอดลูกออกมา ปรากฏว่าเด็กคนนั้นเป็นผู้ชาย สองตายายจึงหอบหิ้วมาให้อาจารย์ฮะกูอินเลี้ยง มาถึงตอนนี้ข่าวในทางที่เสียหายได้แพร่ไปถึงหูชาวบ้าน ศรัทธาที่มีต่ออาจารย์ฮะกูอินได้ล่มสลาย เพราะความเข้าใจที่พวกเขาตัดสินท่าน แต่อาจารย์ฮะกูอินก็ไม่ได้ว่ากระไร ยังคงบำเพ็ญภาวนาตามปกติ และมีงานเพิ่มขึ้นอีกอย่างคือเลี้ยงเด็กน้อยให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ

หนึ่งปีผ่านไปเด็กน้อยเริ่มโตขึ้น หน้าตาน่ารักน่าชังพร้อมกับชื่อเสียงที่ย่อยยับป่นปี้ของอาจารย์ฮะกูอิน จนหญิงสาวผู้เป็นแม่ของเด็กทนเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ไหว จึงสารภาพแก่พ่อแม่ตัวเองว่า พ่อของเด็กที่แท้จริงนั้นคือหนุ่มขายปลาในตลาด ไม่ใช่อาจารย์ฮะกูอินแต่อย่างใด

สองตายายได้ฟังดังนั้นแล้ว ตกใจแทบช็อกที่ตัวเองมีแต่ใส่ร้ายป้ายสีอาจารย์ฮะกูอินเพียงฝ่ายเดียว จึงรีบไปขอโทษในความผิดที่ทั้งสองได้ทำลงไป และขอรับเด็กที่เป็นหลานไปเลี้ยงด้วย ฝ่ายอาจารย์ฮะกูอินก็ส่งเด็กให้พร้อมกล่าวเพียงถ้อยคำสั้นๆ เช่นเดิมว่า

“อย่างนั้นเองรึ”

ข้อคิด :

“ผู้มีปัญญา ย่อมไม่หวั่นไหวต่อสิ่งลวง”