นิทานสอนใจ เรือ กับ นักเดินทาง

วันนี้นำนิทานสอนใจดี ๆ มาฝากกันอีกเช่นเคยครับ การลงมือทำในวันนี้เป็นสิ่งสำคัญ อย่ามัวแต่ฝัน และรอคอย สิ่งที่มองไม่เห็น หรือ สิ่งที่เราคิดว่ามันจะมาหาเรา โดยที่เรายังไม่แน่ใจว่ามันจะมาถึงเราหรือไม่ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

วันหนึ่งมีนักเดินทางกลุ่มหนึ่งได้เดินทางมาถึงริมฝั่งทะเล และตัดสินใจที่จะต่อแพเพื่อข้ามไปยังหมู่เกาะที่ห่างออกไป เหล่านักเดินทางจึงขึ้นไปบนภูเขาเพื่อตัดไม้มาต่อแพ

ทันใดนั้นเองนักเดินทางผู้หนึ่งก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างลอยอยู่กลางทะเลกว้างนั้น เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า “ข้าคิดว่าพวกเราคงไม่ต้องเสียเวลาต่อแพกันอีกต่อไปแล้วล่ะ ดูนั่นสิมีเรือลำหนึ่งกำลังลอยมาทางนี้”

เมื่อเป็นเห็นเช่นนั้นเหล่านักเดินทางทั้งหลายจึงตัดสินใจรอคอยเรือลำนั้นด้วยความหวัง  พวกเขานั่งรอทั้งวันทั้งคืนจนกระทั่งเผลอหลับไป พอรุ่งเช้าเหล่านักเดินทางต่างพากันไปดูที่ชายหาด แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นกลับไม่ใช่เรือ แต่เป็นเพียงท่อนซุงท่อนหนึ่งเท่านั้น

นักเดินทางคนหนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า “เป็นไปไม่ได้ มันจะกลายเป็นเพียงแค่ท่อนซุงไปได้อย่างไรกัน” และนักเดินทางอีกคนหนึ่งจึงกล่าวขึ้นมาท่ามกลางความผิดหวังของหลายๆคนว่า …. “ถ้าหากพวกเราลงมือต่อแพกันตั้งแต่เมื่อวานนี้ ตอนนี้เราคงได้ออกทะเลกันไปแล้วล่ะ”

 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :

“อย่ามัวแต่เสียเวลารอคอย และคาดหวังความสำเร็จ โดยที่ไม่ลงมือทำอะไรในวันนี้” อยากประสบความสำเร็จ ก็ต้องลงมือทำ