เรื่องราวบันดาลใจ: ขนมปังของผม

ความรักและความใส่ใจเป็นสิ่งที่ดี หลายครั้งเรายอมเสียสละสิ่งที่เราชอบ เรารัก เพื่อมอบสิ่งนั้นให้กับคนที่เรารัก แต่หลายครั้ง เราก็ทำไป โดยที่ไม่รู้ว่า สิ่งที่เราให้ไปนั้น อีกฝ่ายเขาชอบหรือไม่ ฝ่ายรับเอง เนื่องจากความรักที่มีให้ ก็ยินดีรับไว้ แม้ว่า สิ่งนั้นตนจะไม่ชอบเลยก็ตาม

สามีภรรยาชาวอเมริกันที่อยู่กินกันมากว่า 40 ปี

อาหารมื้อเช้าที่ทั้งคู่กินกันประจำก็คือซีเรียลและขนมปังปิ้งทาเนยถั่วคนละสองแผ่น โดยสามีจะเป็นคนปิ้งขนมปังและทาเนยถั่วให้เสมอ

ที่อเมริกาก็เหมือนเมืองไทย ที่ขนมปังขายกันเป็นห่อ ห่อหนึ่งมีประมาณ 20 แผ่น และแผ่นที่อยู่ข้างบนสุดจะเป็นกะโหลกขนมปัง ซึ่งก็คือแผ่นที่ฝั่งหนึ่งเป็นสีขาวและอีกฝั่งเป็นสีน้ำตาลนั่นเอง

ภรรยาสังเกตมานานแล้วว่า เวลาเปิดห่อใหม่ สามีมักจะเอาแผ่นที่เป็นกะโหลกขนมปังให้เธอเสมอ แม้ภรรยาจะไม่ค่อยชอบเพราะมันแห้งและไม่นุ่มเหมือนแผ่นอื่นๆ แต่เธอก็ถือว่าเธอยอมเสียสละ เพราะถ้าจะทิ้งสามีก็คงเสียดายของ

เช้าวันหนึ่ง ภรรยาอารมณ์ไม่ดีเป็นพิเศษหลังจากเพิ่งปะทะคารมกับน้องสาวทางโทรศัพท์ ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร สามีที่กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่เหลือบเห็นภรรยานิดนึง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ภรรยาที่อารมณ์หงุดหงิดสังเกตว่าวันนี้สามีเปิดขนมปังห่อใหม่ เธอดูสามีหยิบขนมปังสองแผ่นบนสุดมาปิ้ง สามีหยิบกะโหลกขนมปังออกมาทาเนยถั่วและยื่นให้ภรรยา

นั่นคือฟางเส้นสุดท้าย

ภรรยาโยนกะโหลกขนมปังแผ่นนั้นไปใส่ในจานของสามี และพูดดังจนเกือบเหมือนตะโกนว่า

“ทำไมคุณไม่ยอมกินกะโหลกขนมปังเองบ้าง คุณไม่เคยสนใจเลยว่าฉันชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร พอเปิดถุงใหม่คุณก็เอาแผ่นนี้ให้ฉันทุกที กี่สิบปีมาแล้วที่ฉันต้องทนกินกะโหลกขนมปัง ถึงมันจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ แต่บางทีมันก็สำคัญเหมือนกันนะ”

 พูดจบภรรยาก็รู้ตัวว่าน้ำตาเริ่มรื้นขึ้นมา ทั้งน้อยใจและโกรธตัวเองที่โวยวายกับเรื่องอย่างนี้

สามีหน้าเศร้า จับมือภรรยาและเอ่ยกับเธอว่า

“ที่รัก ผมขอโทษจริงๆ ที่ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน กะโหลกขนมปังเป็นของโปรดของผม ก็เลยนึกว่าคุณจะชอบกินเหมือนกัน”

ความรัก ช่างละเอียดอ่อน สวยงาม และบอบบางเหมือนกลีบดอกไม้ อยู่ที่ว่า คุณพยายามเข้าใจ และสื่อสารกับความรักแค่ไหน อย่าปล่อยให้แค่ขนมปังสักแผ่น ทำลายความรักที่ยิ่งใหญ่เลย