ปกตินโยบายของบริษัท หรือองค์กรต่าง ๆ ทางด้านการพัฒนาทรัพยากรบุคคล มักจะพยายามทำให้พนักงานทุกคนทุกระดับได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง เราจะเห็นได้จากแผนการฝึกอบรมในแต่ละปี ที่ระบุชัดเจนว่า พนักงานในระดับใดที่ต้องได้รับการพัฒนาในเรื่องอะไร นอกจากนั้นอาจจะมี IDP ที่ระบุประเด็นที่ต้องพัฒนาของพนักงานในบางเรื่องลงไปอย่างชัดเจน
หลายองค์กรพยายามนำเอาเครื่องมือในการพัฒนาพนักงานมาใช้อย่างจริงจัง อาทิ การ Coaching การมอบหมายงาน การหมุนเวียนงาน ฯลฯ ทั้งหมดก็เพื่อที่จะทำให้พนักงานทุกคนในองค์กได้รับการพัฒนาความรู้ และทักษะในการทำงานอย่างต่อเนื่อง
แต่ในทางปฏิบัติเราอาจจะวางแผนพัฒนาพนักงานทุกคนได้ แต่พนักงานแต่ละคนอาจจะไม่ต้องการที่จะได้รับการพัฒนาก็ได้
เคยประสบกับเหตุการณ์เหล่านี้บ้างหรือไม่
- พนักงานไม่สนใจที่จะพัฒนาตนเอง ส่งไปอบรม ก็อิดออดไม่อยากไป บอกว่า อยากทำงานมากกว่า แต่พอให้ทำงาน กลับไม่ค่อยอยากทำงานเท่าไหร่
- เวลาถามว่า อยากพัฒนาตนเองในเรื่องอะไรบ้างเพื่อให้ผลงานดีขึ้น คำตอบที่ได้มา ส่วนใหญ่ก็คือ คิดว่าไม่ต้องพัฒนาอะไรแล้ว ที่ทำอยู่ก็ดีแล้ว หรือ นั่งเงียบ บางคนก็บอกว่าแล้วแต่นโยบายของบริษัท แต่ถ้าพนักงานที่ต้องการจะพัฒนาตนเองให้ดีขึ้น เขาจะบอกสิ่งที่อยากพัฒนาออกมาได้อย่างชัดเจนและกระตือรือร้นอย่างมาก
- เวลาที่เราทำ performance review เพื่อบอกจุดแข็ง จุดอ่อนของพนักงาน พนักงานที่ไม่ต้องการที่จะพัฒนาตนเองแล้ว ก็มักจะเฉยๆ ไม่หือ ไม่อือ อะไรเลย บางคนรับปากว่าจะพัฒนา และสุดท้ายก็ไม่เคยทำอย่างที่รับปากไว้ ก็คือ ไม่ใส่ใจตนเองในการพัฒนาความรู้และทักษะแล้ว บางคนพยายามบอกว่า ตัวเองเป็นแบบนี้อยู่แล้วตั้งแต่เกิด จะให้พัฒนาอะไรมากมายคงไม่ได้ ฯลฯ แต่พนักงานที่ต้องการได้รับการพัฒนาจริง ๆ เขาจะพยายามรับทราบจุดอ่อนของตนเอง และพยายามที่จะปรับให้ดีขึ้น แม้ว่าอาจจะทราบอยู่แล้วว่า จุดอ่อนเป็นสิ่งที่ปรับยากหน่อย แต่เขาก็แสดงออกซึ่งความพยายามในการพัฒนาตนเองให้เราเห็นได้
- เวลาที่จัดเรื่อง coaching แบบตัวต่อตัว เพื่อที่จะพัฒนาพนักงาน พนักงานที่ไม่มีใจที่อยากจะพัฒนาตนเองแล้ว ก็มักจะทำตัวให้ไม่ว่าง ติดงาน ติดนัดอื่น ไม่อยากที่จะต้องมานั่งถูกโคชให้เสียเวลา บางทีเลี่ยงไม่ได้ ก็เข้าไปนั่งฟัง แบบเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เวลาที่โคชสอบถามอะไร ก็ตอบแบบขอไปทีมากกว่า
- เวลาที่มีการอบรม พนักงานที่ไม่ต้องการพัฒนาตนเอง ก็จะแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการที่จะเข้าอบรมในหลักสูตรต่าง ๆ เลยสักนิด มักจะเลี่ยง ลา ติดงาน ติดประชุม ทั้ง ๆ ที่บริษัทก็ไม่ได้จัดอบรมให้ตรงกับเวลาประชุมเลยด้วยซ้ำไป หรือถ้าเลี่ยงไม่ได้ เขามานั่งเรียนแบบไม่ตั้งใจก็เยอะ ถามอะไรก็ไม่ตอบ ให้แสดงความเห็นก็ไม่แสดง ยิ่งถ้าเป็นการเรียนแบบออนไลน์ ก็จะปิดกล้องแล้วก็เงียบหายไป โดยที่คนสอนไม่ทราบเลยว่า ตอนนี้เขาเรียนอยู่หรือเปล่า
ถ้าท่านเจอกับพนักงานที่มีพฤติกรรมดังกล่าวข้างต้นจะทำอย่างไรดี
คำตอบก็คือ การพัฒนาพนักงานนั้น จะได้ผลก็ต่อเมื่อพนักงานคนนั้นเปิดใจ และต้องการที่จะได้รับการพัฒนาจากใจของตนเองจริง ๆ เวลาคุย สอบถาม หรือส่งไปเรียน อะไร พนักงานที่ใส่ใจที่จะพัฒนาตนเอง จะแสดงความกระตือรือร้น ที่อยากจะพัฒนา จัดเวลา จัดตารางงาน ให้ลงตัว อีกทั้งยังพยายามที่จะแสดงความคิดเห็น และสอบถามในสิ่งที่ตนต้องการจะทราบ ซี่งปกติแล้ว เราในฐานะหัวหน้าของพนักงานแต่ละคน มักจะดูออกว่าใครที่ต้องการพัฒนาจริง ๆ และใครที่วางตัวแบบน้ำเต็มแก้วแล้ว
ถ้าเราเจอกับพนักงานที่ไม่ต้องการพัฒนาตนเองจริง ๆ สิ่งที่ควรจะทำก็คือ อย่าไปใส่ใจ หรือสนใจกับพนักงานคนนี้ให้มาก เพราะเท่ากับว่า เรากำลังลงทุน ลงแรงไปกับคนที่ไม่ต้องการการพัฒนา ผลก็คือ การพัฒนาจะไม่ได้ผลเลย เราก็จะได้ตัดสินใจให้พนักงานกลุ่มนี้ทำงานประจำไปเรื่อย ๆ ผลงานก็จะไม่โดดเด่นอะไร อีกทั้งก็จะไม่เติบโตตามสายอาชีพด้วย เพราะไม่ต้องการพัฒนาอะไร
สิ่งที่ควรทำก็คือ ลงทุน และมุ่งเน้นการพัฒนาไปกับพนักงานที่ต้องการจะพัฒนาตนเองจริงๆ ซึ่งพนักงานกลุ่มนี้คือ กลุ่มที่เป็นผู้มีศักยภาพสูง และเป็นกลุ่มที่สามารถเติบโตไปตามเส้นทางสายอาชีพขององค์กรได้อย่างดี ที่สำคัญคือ งบประมาณในการพัฒนาพนักงานก็จะใช้อย่างได้ผลดีอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้น
ใส่ความเห็น