นิทานสอนใจ เหยียบน้ำลายที่ปาก

วันนี้เอานิทานจีนมาให้อ่านกันอีกเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับการประจบสอพลอ ซึ่งเขียนเสียดสีได้อย่างเห็นภาพชัดเจน ลองอ่านกันดูนะครับ

มีผู้ดีคนหนึ่ง เวลาไปไหนก็มักจะมีพวกประจบสอพลอตามไปเป็นพรวน คนที่ติดตามนี้ต่างถนัดในเรื่องประจกยกยอเป็นอย่างยิ่ง พวกเขามองสีหน้าของนาย ก็รู้ได้ทันทีว่านายของเขาต้องการอะไร แม้กระทั่งน้ำลายที่ผู้ดีคนนี้ถ่มออกมา พวกเขาก็จะแย่งกันเข้าไปใช้เท้าเหยียบขยี้ไม่ให้เห็นรอย

ในคนจำนวนนี้ มีคนหนึ่งรูปร่างเตี้ย และไม่ว่องไว จึงไม่สามารถเบียดคนอื่นเข้าไปเหยียบน้ำลายที่ผู้ดีคนนั้นถ่มออกมาได้ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

ครั้งหนึ่งพอผู้ดีคนนั้นกระแอม และห่อริมฝีปากเตรียมจะถ่มน้ำลายออกมา ชายเตี้ยผู้นั้นก็รีบยกเท้าขึ้น แล้วปาดไปที่ปากของผู้ดีคนนั้นทันที ผู้ดีคนนั้นตกใจมาก ผงะถอย และโกรธมาก ตวาดว่า

“มึงคิดจะขบถหรือ ทำไมถึงเอาตีนมาถีบปากกู”

ชายเตี้ยผู้นั้นตกใจ รีบแสดงท่าทีเคารพนบนอบ แล้วตอบไปว่า “บ่าวเจตนาดีจริง ๆ หาใช่ว่าจะขบถไม่”

“เมื่อมึงไม่ขบถ มึงเอาตีนถีบปากกูทำไม”

“เพราะเวลาใต้เท้าถมน้ำลายนั้น บ่าวไม่ไวพอจึงไปเหยียบไม่ทันคนอื่น ฉะนั้นจึงหาวิธีการแย่งคนอื่นทำเสียก่อน เพื่อแสดงความจงรักภักดีของบ่าว”

อ่านจบแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างครับ

นิทานสั้นๆ เรื่องนี้เขียนเยาะเย้ยเสียดสี คนที่ประจบสอพลอ และคนที่ถูกประจบได้อย่างเห็นภาพ ซึ่งทั้งคู่นั้นปกติก็มักจะลงเอยด้วยผลที่ไม่ค่อยดีเสมอ อีกด้านหนึ่งก็ให้ข้อคิดกับเราว่า การใจเร็วด่วนได้ ทำสิ่งที่ยังไม่ถึงเวลาและโอกาส ก็จะมีแต่ผลเสียเกิดขึ้นมากกว่าผลดี