นิทานสอนใจ แอปเปิ้ล 2 ลูก

วันนี้เอานิทานขนาดสั้น แต่ได้คติสอนใจอย่างมากมายมาให้อ่านกันครับ ท่านผู้อ่านเคยตัดสินคนอื่นหรือไม่ครับ ตัดสินในแบบที่ยังไม่ได้เห็นเจตนาของคนอื่น แต่ก็ด่วนตัดสินคนนั้นไปแล้วว่าเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ ลองอ่านนิทานเรื่องนี้ดูนะครับ

มีเด็กหญิงน่ารักน่าชังคนหนึ่งกำลังถือแอปเปิ้ลอยู่สองลูก

แม่ของเธอเดินมาเห็นเข้า จึงยิ้ม และเอ่ยปากขอแอปเปิ้ลจากลูกน้อยอย่างนุ่มนวล

“ลูกรักของแม่ แอปเปิ้ลที่แสนน่ากินในมือลูกน่ะ แม่ขอสักลูกได้ไหมจ้ะ?”

เด็กน้อยเงยหน้ามองแม่อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้น เธอจึงรีบกัดแอปเปิ้ลลูกหนึ่ง แล้ววางไว้ข้างตัว จากนั้นก็รีบหยิบแอปเปิ้ลอีกลูกหนึ่งมากัดทันที!!

แม่ของหนูน้อย จึงได้แต่ยิ้มให้ลูกสาว พลางนึกผิดหวังในใจ ว่าลูกสาวน้อย ๆ ไม่มีน้ำใจเหมือนที่พร่ำสอนเลย

แต่เพียงชั่วครู่เดียว หลังจากนั้น

แม่หนูน้อยก็ยื่นแอปเปิ้ลที่เธอกัดแล้วลูกหนึ่งให้กับแม่ของเธอ แล้วบอกว่า

“แม่จ๋า แม่เอาลูกนี้นะคะ ลูกนี้หวานและอร่อยมากกว่าอีกลูกค่ะ”

คุณแม่อึ้งไปสักพัก แล้วก็ยิ้ม ตื้นตันและภูมิใจทั้งน้ำตา !!

นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า

ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ไม่ว่าคุณจะมีความรู้และประสบการณ์มากแค่ไหน ก็อย่าด่วนตัดสินใจผู้อื่นในทันทีทันใด เปิดโอกาสให้เขาและเธอได้อธิบายสักนิด และเปิดใจตัวเองให้เห็นถึงเจตนาของผู้อื่นอีกสักหน่อย เรื่องราวอาจจะเป็นคนละขั้วกับที่คุณคิดก็เป็นได้

สิ่งที่เราเห็น อาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นอยู่

“จงอย่าสรุปความเป็นตัวตนของใคร โดยใช้ความเป็นตัวตนของตนเองเป็นที่ตั้ง”