นิทานสอนใจ เรือเปล่า

วันศุกร์อีกเช่นเคยครับ ผมเอานิทานสอนใจดีๆ มาให้อ่านกัน วันนี้ก็เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความโกรธ คงไม่มีใครที่ไม่เคยโกรธ แต่จะโกรธมากโกรธน้อย หรือจะควบคุมความโกรธของตนเองได้มากน้อยแค่ไหน อันนี้ก็ถือว่าเป็นความสามารถเฉพาะตัวของแต่ละคน ลองอ่านนิทานสั้นๆ เรื่องนี้แล้วน่าจะเข้าใจธรรมชาติของความโกรธ ซึ่งน่าจะทำให้เราสามารถควบคุมมันได้ดีมากขึ้น

พระเซ็นรูปหนึ่งตัดสินใจปลีกวิเวกด้วยการพายเรือออกไปกลางทะเลสาบ นั่งลงหลับตา แล้วเริ่มต้นการทำสมาธิ

หลังจากนั่งภาวนาอย่างสงบราวสองชั่วโมง ท่านก็รู้สึกถึงเรือลำหนึ่งที่แล่นมากระทบเรือที่ท่านนั่ง ท่านเริ่มมีอาการหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็ยังนั่งหลับตาต่อไปเพราะคิดว่าเดี๋ยวเรือลำนั้นก็คงจากไป

ผ่านไปหลายนาที เรือลำนั้นก็ยังมากระทบเรือที่ท่านนั่งอยู่เรื่อย ๆ พระเซ็นจึงหมดความอดทนและลืมตาขึ้นมาเพื่อจะตำหนิคนที่ช่างกล้าดีมารบกวนท่านถึงเพียงนี้

แต่เมื่อท่านลืมตา ท่านก็เห็นเพียงเรือเปล่า ๆ ลำหนึ่ง ไม่มีใครนั่งอยู่ในเรือ เรือของท่านกับเรือเปล่าลำนั้นคงโดนลมเบาๆ พัดมาให้ชนกันเอง

แล้วความโกรธของท่านก็หายไปในพริบตา

จากวันนั้นเป็นต้นมา หากพระเซ็นได้พบกับใครที่ทำให้ท่านโกรธหรือหงุดหงิด ท่านจะบอกตัวเองเสมอว่า

“คนๆ นั้นเป็นเพียงเรือเปล่า แต่ความโกรธนั้นล้วนผุดออกมาจากใจเราทั้งสิ้น”