นิทานสอนใจ หาไม่เจอ

เหมือนเช่นเคยนะครับ ทุกวันศุกร์ ผมก็นำเอานิทานสอนใจดีๆ มาให้อ่านกันครับ นิทานที่นำมาให้อ่านในทุกวันศุกร์นั้น เป็นนิทานที่แชร์กันในอินเตอร์เน็ต ซึ่งหลายเรื่องก็หาต้นตอของคนแต่งไม่ได้เลย ดังนั้น ถ้าท่านผู้อ่านท่านใด อ่านแล้ว และทราบว่า ใครเป็นผู้แต่ง ก็แจ้งเข้ามาได้นะครับ จะได้ให้เครดิตผู้แต่งไว้ครับ อ่านนิทานสำหรับวันนี้กันเลยนะครับ

ในตอนกลางดึก มีหญิงชราคนหนึ่งกำลังคลำหาอะไรอยู่สักอย่างรอบๆเสาไฟฟ้าข้างถนน

สักครู่หนึ่งมีหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา เห็นหญิงชราผู้นั้นกำลังคลำหาอะไรอยู่ เลยถามขึ้นว่า “ยาย..ยาย ยายกำลังหาอะไรอยู่?”

หญิงชราผู้นั้นตอบว่า “ยายกำลังหาเข็มเย็บผ้าอยู่ ยายทำตกหายไป ช่วยยายหาหน่อยซิ”

พวกหนุ่มสาวกลุ่มนั้นจึงช่วยกันหาทั่วไปหมด แต่ก็หาไม่เจอ

ในที่สุดพวกเขาก็สงสัยจึงถามยาย “ยาย..ยาย..ยายทำเข็มเย็บผ้าหล่นหายไปที่ไหน”

ยาย ตอบว่า “ยายกำลังเย็บผ้าอยู่ในห้องยาย แล้วก็ทำเข็มเย็บผ้าหล่นหายไป แต่ห้องยายมันมืด ยายมองไม่ค่อยเห็น ยายก็เลยออกมาที่ถนนเพราะมีแสงสว่างจากไฟฟ้า ” …พอพวกหนุ่มสาวกลุ่มนั้นได้ยินเช่นนั้นก็เลยหัวเราะ แล้วเดินหนีไป

เมื่อเราทำของหาย เราก็ต้องไปหาในที่ที่เราทำหาย มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปหาที่อื่น เช่นเดียวกัน เมื่อเราแสวงหาความสุข เราก็ต้องหาในจุดที่เราได้สูญเสียความสุขไป มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะหาความสุขที่ไนต์คลับ หรือสถานเริงรมย์ต่าง ๆ หรือไปหาที่ประเทศนั้นประเทศนี้ หรือไปหาที่ที่คนอื่นเขาเคยไปกัน แล้วเอามาโชว์กัน

ความสุขของเราได้สูญหายไปจากตรงไหน? … คำตอบก็คือ เราได้ทำหายไปจากใจของเรา ได้สูญเสียความสุขจากตัวเรา จากใจเรา ดังนั้น เราก็ต้องแสวงหาความสุขที่จุดนั้น คือ ในตัวเรานั่นเอง