นิทานสอนใจ เณรน้อย

วันนี้นำเอานิทานสอนใจดีๆ 2 เรื่องมาให้อ่านกันครับ เนื่องจากเป็นเรื่องราวสั้นๆ ก็เลยนำมาให้อ่านสองเรื่องควบ เรื่องหนึ่งเกี่ยวกับความสมบูรณ์แบบของชีวิต ซึ่งหลายๆ คนก็พยายามที่จะสร้างมันให้ได้ จนทำให้เกิดความเครียดตามมามากมาย บางคนอยากเป็นคนสมบูรณ์แบบ แต่กลับมองคนอื่นเป็นพวกไม่สมบูรณ์แบบไปทั้งหมด คนที่คิดแบบนี้ เป็นคนสมบูรณ์แบบจริงๆ หรือ ลองอ่านดูกันนะครับ

เรื่องที่ 1 สมบูรณ์แบบ

เณรน้อยรูปหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่กับพื้น และที่พื้นมีกระดาษที่เขียนแล้วทิ้งเต็มไปหมด พระอาจารย์จึงถามว่า

“เป็นอะไรไปล่ะ?”

“เขียนได้ไม่ดี”  เณรน้อยตอบเสียงสะอื้น

พระอาจารย์จึงหยิบกระดาษขึ้นมาดู

“เขียนได้ไม่เลวนี่ ทำไมถึงต้องโยนทิ้ง แล้วร้องไห้ทำไม” พระอาจารย์ถาม

“ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเขียนได้ไม่ค่อยดี” เณรน้อยยังคงร้องต่อไป “ข้าพเจ้าเป็นผู้ที่ชอบทำอะไรให้ดีพร้อม พลาดแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ได้”

“ปัญหาก็คือ ผู้คนในโลกนี้ มีใครที่จะไม่ผิดแม้แต่นิดเดียวล่ะ?” พระอาจารย์ตอบแล้วตบหลังเณรน้อยเบาๆ แล้วพูดว่า

“เจ้าต้องการแต่ความดีพร้อม พอพลาดอะไรเล็กน้อยก็รู้สึกเคือง ก็จะร้องไห้ ลักษณะอย่างนี้ก็ไม่ใช่ความดีพร้อมแล้ว”

เรื่องที่ 2 รักสะอาด

เณรน้อยก้มลงเก็บกระดาษบนพื้นขึ้นมาจนหมด แล้วก็ไปล้างมือ ส่องกระจก ล้างหน้า ถอดจีวรมาซักแล้วซักอีก

“เจ้าทำอะไร? ซักแล้วซักอีก เสียเวลาไปตั้งครึ่งวันแล้ว” พระอาจารย์ถาม

“ข้าพเจ้ารักสะอาด ทนไม่ได้ที่จะมีสิ่งสกปรกแม้แต่นิดเดียว พระอาจารย์ไม่ได้สังเกตหรือว่า หลังจากที่โยมๆทั้งหลายกลับไปแล้ว ข้าพเจ้าจะต้องเช็ดเก้าอี้ที่โยมๆ นั่งแล้วทุกตัว”

“อย่างนี้เรียกว่ารักสะอาดหรือ? เจ้าคิดแต่จะตำหนิฟ้าสกปรก ดินสกปรก คนสกปรก ภายนอกแม้จะดูสะอาด แต่ในจิตกลับผิดปกติ ไม่ใช่การรักความสะอาดแล้ว”