นิทานสอนใจ อีตอแหล

วันนี้เอาเรื่องราวดีๆ ที่ผมได้รับการแชร์ต่อๆ มาจากหน้าเฟสบุ๊กมาให้อ่านกันนะครับ เท่าที่สืบดูน่าจะมาจาก Instagram ของทางวัดป่าธรรมคีรี ที่ใช้ในการเผยแพร่พระธรรมของทางวัด ลองอ่านดูนะครับ

อุบาสิกาท่านหนึ่ง มีความซาบซึ้งดื่มด่ำในธรรมที่หลวงปู่ตื้อแสดงอย่างยิ่ง เมื่อท่านเทศน์จบลง อุบาสิกาท่านนี้ก็คลานคล้อยเข้าไปเบื้องหน้าธรรมาสน์ ที่ท่านหลวงปู่แสดงธรรม พนมมือนมัสการกราบเรียนหลวงปู่ว่า

“หลวงปู่เจ้าคะ อิฉันได้ฟังหลวงปู่เทศนาแล้ว เบากาย เบาใจเหลือเกิน อิฉันปล่อยวางได้หมดแล้วเจ้าค่ะ”

“อนุโมทนาด้วยคุณโยม ที่เกิดดวงตาเห็นธรรม” หลวงปู่ตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“อิฉันไม่ยึดมั่นถือมั่นอีกต่อไปแล้วเจ้าค่ะ หลวงปู่”

หลวงปู่ตื้อนิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงดังฟังชัดว่า “อีตอแหล”

สิ้นคำหลวงปู่ อุบาสิกาท่านนั้นถึงกับหน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งอาย ต่อว่าหลวงปู่ตื้อเสียงดังว่า

“ทำไมท่านจึงมาด่าว่าอิฉันท่ามกลางสาธารณชนเช่นนี้! เป็นพระได้ยังไงเนี่ยะ!”

หลวงปู่ตื้อได้แต่หัวเราะหึๆ ไม่อธิบาย ไม่ตอบอะไร

ขณะที่คนทั้งศาลาหัวเราะกันครืน