นิทานสอนใจ ทุกปัญหามีทางออกเสมอ

วันศุกร์ ผมก็นำเอานิทานสอนใจดีๆ มากฝากกันครับ ผมอ่านเรื่องนี้แล้วชอบมาก ก็เลยนำเอามาแบ่งปันกันครับ ผมได้มาจากหนังสือชื่อ NPL ภาษาสมอง มหัศจรรย์ ที่เขียนโดย ดร.วิศิษฐ์ ศรีพิบูลย์ เป็นเรื่องราวที่ให้ข้อคิดได้มากมาย อยู่ที่คนอ่านจะตีความด้วยเช่นกัน ลองอ่านดูนะครับ

ชายผู้ทรงภูมิปัญญาขี่หลังอูฐ พเนจรข้ามทะเลทรายมาทั้งวัน ตกเย็นขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังลับเหลี่ยมเขา เมื่อมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ก็หยุดพักอูฐ แล้วเอ่ยปากขอน้ำดื่มจากชาวบ้าน

“ด้วยความยินดีครับ” ชายหนุ่มในหมู่บ้านคนหนึ่งยื่นแก้วน้ำให้

คนพเนจรดื่มน้ำหมดแก้ว “ต้องขอบคุณเป็นอย่างมาก” เขาพูดแสดงความหมายอย่างนั้นจริงๆ

“มีอะไรที่ข้าพเจ้าพอจะตอบแทนได้บ้าง ก่อนที่ข้าจะเดินทางต่อไป”

“มีครับ” ชายผู้เอื้อเฟื้อตอบ “ที่บ้านข้ากำลังมีเรื่องทะเลาะกัน ข้าเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดในจำนวน 3 คนพี่น้อง พ่อของพวกเราเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อเร็วๆ นี้ พระเจ้านำเอาวิญญาณของเขาไป เหลือไว้แต่อูฐฝูงเล็กๆ ฝูงหนึ่ง มีจำนวน 17 ตัวพอดี

พ่อระบุในพินัยกรรมว่า อูฐกึ่งหนึ่งจากทั้งหมดจะต้องตกแก่พี่ชายคนโต หนึ่งในสามจะต้องตกเป็นของพี่ชายคนรอง และหนึ่งในเก้าจะต้องตกเป็นของข้า

ทำอย่างไรเราจึงจะสามารถแบ่งสัดส่วนอูฐให้เป็นไปตามพินัยกรรมได้ พวกเราไม่อาจตัดใจแล่เนื้อมันมาแบ่งกัน หากมันยังเป็นๆ จะมีประโยชน์ต่อพวกเรามากกว่า”

“พาข้าไปยังบ้านของท่าน” ชายนักเดินทางบอก

เมื่อไปถึงบ้านชายหนุ่ม ก็มองเห็นพี่ชายอีกสองคน และแม่ที่เพิ่งเป็นม่ายมาไม่นาน นั่งโต้เถียงกันอย่างเผ็ดร้อน น้องคนสุดท้องเข้าไปขัดจังหวะพร้อมกับแนะนำชายแปลกหน้าให้รู้จัก

“เดี๋ยวก่อน” ชายผู้ทรงปัญญาบอก “ข้าคิดว่า ข้าสามารถช่วยพวกท่านได้ ข้าขอมอบอูฐให้ท่านในฐานะเป็นของขวัญจากข้า”

ทุกคนในบ้านแสดงอาการขอบคุณ “คราวนี้พวกท่านมีอูฐอยู่ 18 ตัวแล้ว ครึ่งหนึ่งของทั้งหมดก็คือ 9 ตัว ให้เป็นของพี่ชายคนโต หนึ่งในสามของอูฐทั้งหมดก็คือ 6 ตัว ให้ตกเป็นของพี่ชายคนรอง และหนึ่งในเก้าก็เป็นของท่าน ลูกชายคนเล็ก นี่ไง 2 ตัว”

“รวมกันแล้วก็เป็น 17 ตัวพอดี ยังเหลืออีก 1 ตัว งั้นถ้าไม่ลำบากจนเกินไป ข้าขอคืนก็แล้วกัน เพื่อจะใช้ในการเดินทางต่อ”