วันศุกร์ ผมเอานิทาน และเรื่องราวดีๆ สอนใจ มาให้อ่านอีกเช่นเคยนะครับ เรื่องราววันนี้นำมาจากหนังสือ Design your life เขียนโดย Wen Dao และแปลโดย กัญญารัตน์ จิราสวัสดิ์ เช่นเคยครับ วันนี้เป็นเรื่องราวของความซื่อสัตย์ ซึ่งถือว่าเป็นคุณสมบัติหลักของการทำงานกับผู้อื่น ลองอ่านดูนะครับ
ชาวจีนคนหนึ่งทำธุรกิจใหญ่โตในต่างประเทศ แต่ด้วยความรักบ้านเกิดเมืองนอนมาก จึงอยากลงทุนทำโรงงานที่บ้านเกิดของเขา
เมื่อเขาประกาศออกไป ก็มีผู้คนมากมายติดต่อเข้ามาแสดงความเต็มใจที่จะร่วมมือทำโรงงานที่บ้านเกิด เพราะทุกคนต่างก็เห็นผลประโยชน์ที่ตัวเองจะหาได้ ชาวจีนผู้นั้นรู้สึกหนักใจในการเลือกผู้ร่วมมือ
แต่สุดท้ายเขาก็เลือกได้คนที่เหมาะสมออกมา 2 คน และคิดว่าจะเลือกหนึ่งในสองคนนี้ มาร่วมมือด้วย พร้อมทั้งคิดว่าจะให้คนๆ นี้ บริหารจัดการธุรกิจที่ตนลงทุนไว้ในจีนทั้งหมดด้วย
วันหนึ่งเขาเชิญทั้งสองคนมา แล้วพูดว่าผมเป็นคนที่ไม่มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษ นอกจากเล่นหมากรุก ดังนั้นวันนี้ใครเล่นหมากรุกชนะผมได้ ผมก็จะร่วมมือกับคนนั้น
สองคนนั้นเล่นหมากรุกเก่งเช่นกัน เดินหมากได้เก่งมาก แต่คนแรกถูกชาวจีนเอาชนะได้ด้วยความ ได้เปรียบเพียงเล็กน้อย ส่วนคนที่สองเป็นคนฉลาดเฉลียว และพยายามที่จะหาทางเอาชนะให้ได้ ระหว่างการแข่งขัน ก็คิดว่าชาวจีนผู้นี้คงจะไม่ทราบ และไม่เห็นอะไร เขาได้แอบเปลี่ยนตัวหมากรุก ขณะที่ชาวจีนเอื้อมตัวไปเติมน้ำดื่ม แต่ความจริงเขารู้และเห็นพฤติกรรมทั้งหมดจากเงาที่สะท้อนบนกระจก
หลังจากนั้นชายคนที่สองชนะในการแข่งขันหมากรุก แต่สุดท้ายชายคนแรกกลับได้รับเลือกให้บริหารจัดการธุรกิจที่เขาลงทุนไว้ในจีนทั้งหมด เขาบอกว่า แม้ว่าชายคนแรกจะไม่สามารถเอาชนะเขาได้ แต่เขาอาศัยความสามารถของตัวเองล้วนๆ โดยไม่ได้มีแผนคดโกงในการเอาชนะ เขาเล่นอย่างตรงไปตรงมา และนี่คือทัศนคติในการใช้ชีวิตที่ทำให้เห็นความน่าเชื่อถือในตัวเขา
ส่วนชายคนที่สองที่แอบขโมยเปลี่ยนตัวหมาก แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ แต่มันทำให้ฉันเห็นอุปนิสัยใจคอที่ต่ำต้อย และไม่ซื่อสัตย์ ซึ่งในการทำงานกับคนแบบนี้ทำให้ฉันวางใจไม่ได้
เราจะเห็นคนแบบชายคนที่สองอยู่มากในสังคม เรียกว่า ขอให้ฉันได้ชนะ โดยอาจจะแอบไม่ซื่อสัตย์สักเล็กน้อย และคิดว่า แค่นิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ คงไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
แต่หารู้ไม่ว่า เรื่องเล็กๆ แบบนี้ ก็แสดงให้เห็นถึงพฤติกรรม และทัศนคติที่สะท้อนออกมาจากส่วนลึกในจิตใจของคนคนนั้นได้อย่างชัดเจน
แค่เรื่องเล็กๆ ยังทำได้ เรื่องใหญ่ๆ คงไม่ต้องพูดถึง จริงมั้ยครับ
ใส่ความเห็น