นิทานสอนใจ ขอทานกับลูกสุนัข

วันศุกร์เช่นเคย ผมนำเอานิทานสอนใจดีๆ มาให้อ่านกันนะครับ มาจากหนังสือปัญหาแห่งเซน เรียบเรียงโดยหวังเหยียน และแปลโดย พีร ดำรงรัตน์ ครับ

มีคนรวยคนหนึ่งได้เลี้ยงสุนัขไอริชแท้ตัวหนึ่ง เขารักและหวงแหนมันมาก แต่มีครั้งหนึ่งขณะที่เขาพาสุนัขออกไปขับถ่าย เขาไม่ได้ระวังและทำให้มันวิ่งหนีไป

คนรวยนั้นกังวลมากรีบวิ่งไปที่สำนักพิมพ์หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นแห่งหนึ่งเพื่อแจ้งข่าวเรื่องตามหาสุนัขของเขา

“ผมต้องการตามหาสุนัขของผม ผู้ที่พบกรุณาพามาส่งคืนผม ผมให้ค่าตอบแทน 10,000 หยวน” พร้อมภาพสุนัขที่ด้านข้าง

หลังจากที่ได้ประกาศในหนังสือพิมพ์ มีคนจำนวนมากส่งสุนัขมาหาเขา แต่ทั้งหมดนั้นไม่ใช่สุนัขของเขาเลย

ภรรยาพูดกับเขาว่า “สุนัขของเรามีราคาแพงขนาดนั้นเป็นไปได้ไหมที่ผู้อื่นคิดว่าค่าตอบแทนที่เราให้ไปนั้นไม่มากพอจึงไม่ส่งคืนให้”

คนรวยคิดว่ามีเหตุผลจึงรับคำแนะนำของภรรยาและเปลี่ยนค่าตอบแทนเป็น 20,000 หยวน

ข่าวนี้ได้ไปถึงขอทานคนหนึ่ง เขาได้รีบกลับไปที่บ้านในถ้ำที่เขาอาศัยอยู่ และเอาภาพที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์มาเปรียบเทียบกับลูกสุนัขที่ตนเองพบในสวนเมื่อวานก่อนหน้านี้ สิ่งที่ทำให้เขาตื่นเต้นก็คือลูกสุนัขที่เขาเก็บมาได้นั้น เป็นตัวเดียวกันกับสุนัขของคนรวยที่หายไป

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นขอทานอุ้มลูกสุนัขเดินออกจากบ้านเตรียมตัวที่จะไปหาคนรวยเพื่อที่จะรับค่าตอบแทนก้อนนี้ แต่เดินไปได้ครึ่งทางเขาก็เห็นว่าข่าวตามหาสุนัขตัวนี้ในหน้าหนังสือพิมพ์ตอนนี้ ค่าตอบแทนสูงขึ้นไปเป็น 30,000 หยวนแล้ว

ขอทานยิ่งตื่นเต้นขึ้นไปอีก เขาเชื่อว่าค่าตอบแทนต้องสูงขึ้นอีกแน่ๆ จึงพาสุนัขตัวนั้นกลับไปยังบ้านถ้ำของเขา

หลายวันจากนั้น ขอทานคอยติดตามสนใจข่าวตามหาสุนัขบนหน้าหนังสือพิมพ์ทุกวัน เมื่อเห็นค่าตอบแทนที่เพิ่มสูงขึ้น เขามีความมั่นใจว่า ค่าตอบแทนยังสามารถสูงขึ้นไปได้อีก

จนกระทั่งเมื่อค่าตอบแทนสูงขึ้นจนคนทั้งเมืองแทบจะไม่เชื่อ ขอทานก็ยังไม่พอใจ แต่เวลานี้สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ก็คือ สุนัขของครอบครัวคนรวยที่เคยได้กินอาหารสุนัขพิเศษอยู่เป็นประจำทุกวัน แต่ตอนนี้ได้กินแค่อาหารเหลือทิ้งจากถังขยะ เพราะว่ากินอาหารที่ไม่สะอาดเป็นเวลาหลายวันสุนัขไอริชราคาแพงจึงตายลงอย่างกระทันหัน

ขอทานเห็นค่าตอบแทนที่กำลังจะลอยเค้ามือหายว่าไปกับตา ก็ทำได้แค่เพียงบ่นเสียดายว่าน่าจะไปแลกคืนตั้งแต่วันแรก แล้วก็เป็นขอทานต่อไปเช่นเดิม

อ่านนิทานเรื่องนี้จบแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างครับ ความโลภที่มากจนเกินไปทำให้เรายิ่งสูญเสียมากขึ้นแล้วแบบนี้ชีวิตเราจะมีความสุขได้อย่างไร