นิทานสอนใจ กาหลงซาก

วันนี้วันศุกร์ ก็นำนิทานสอนใจดีๆ มาให้อ่านกันอีกเช่นเคยนะครับ วันนี้เป็นนิทานที่แชร์กันในอินเตอร์เน็ต เป็นเรื่องราวของความยึดติด ซึ่งอาจจะส่งผลลบต่อชีวิตของเราได้ นิทานเรื่องนี้ผมไม่สามารถหาผู้แต่งได้ ถ้าท่านผู้อ่านทราบ รบกวนแจ้งเข้ามาได้เลยนะครับ ผมจะได้ให้เครดิตไว้ครับ

นานมาแล้ว มีซากช้างลอยไปตามกระแสน้ำ กาตัวหนึ่งพบเข้าก็ดีใจคิดว่าตนเป็นผู้โชคดี เพราะจะได้อาหารกินฟรี โดยไม่ต้องออกแรงไปอีกนาน จึงโผลงจับที่ซากช้างนั้น

จิกกินเนื้อช้างที่เน่าเปื่อยอิ่มแล้วก็หลับอยู่บนซากช้างนั้นเอง ตื่นขึ้นก็กินอีก กินๆ นอนๆ อยู่กับซากช้างนั้นอย่างมีความสุข

นานวันเข้า กระแสน้ำก็ไหลออกสู่ทะเล ซากช้างก็พลอยไกลฝั่งออกไปเรื่อยๆ จนถึงกลางมหาสมุทร พอซากช้างเปื่อยเน่าสิ้นไป กาก็มองไม่เห็นฝั่งเสียแล้ว ถึงจะพยายามบินกลับอย่างไร ก็ไม่สามารถพ้นจากมหาสมุทรได้จึงหมดแรงบิน และจมน้ำตายในที่สุด

ในทางธรรม

ซากช้างที่ลอยไปตามกระแสน้ำนั้นท่านเปรียบเหมือนกามคุณ ๕ ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสที่น่าพอใจ ทำให้เกิดสุข ซึ่งเป็นเรื่องที่ปุถุชนมุ่งแสวงหาเพราะที่มนุษย์ต้องการเงินทองข้าวของ อาหารการกินหรือที่อยู่อาศัย ก็เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือให้ชีวิต เข้าถึงรูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสที่ทำให้เกิดสุขทั้งสิ้น

ไม่นับวัตถุสิ่งของเครื่องปรนเปรอความสุขส่วนเกินที่มีอยู่อีกกลาดเกลื่อนมากมาย กามคุณ ๕ จึงเป็นของคู่กับชีวิตมนุษย์โดยเฉพาะมนุษย์ปุถุชนด้วยแล้ว ก็เปรียบเหมือนอาหารที่จำเป็นกับชีวิตนั่แหละ

แต่ข้อควรระวังในเรื่องนี้ก็คือ แม้ต้องมีกามคุณเป็นอาหารของชีวิต แต่ไม่ควรหลงใหลเผลอสติ ต้องนึกไว้เสมอว่า….ชีวิตที่ผูกพันกับกามคุณ ก็เหมือนการอยู่บนซากช้างที่ลอยไกลออกไปทุกที แล้วฝึกคิดให้เห็นด้านที่เป็นโทษของกามคุณเสียบ้าง ยินดีในความสุขเหล่านั้นแต่พอประมาณ จึงจะไม่ต้องพบชะตากรรมเหมือนกาหลงซากตัวนั้น